o wszystkim i o niczym dotyczacym naszej klasy

figur

W tym dziale prosze nie wpisywać postów, niech tu będą tylko wszystkie notatki na kupie ;]

figur

========== Libia. Muammar al.-Kadaffi ==========

Muammar Abu Minyar al-Qaddafi syn Beduina, urodzony w 1942 roku w okolicach libijskiego miasta Syrt, od najmłodszych lat fascynowała go idea panarabizmu.

W 1963 roku ukończył studia na Uniwersytecie Libijskim, a w dwa lata później Akademię Wojskową w Bengazi.

1 września 1969 roku przewodząc małej grupie wojskowych, dokonał zamachu stanu zmuszając do wyjazdu do Egiptu ówczesnego króla Libii Idrisa I. Wraz z utworzeniem Libijskiej Republiki Arabskiej, władzę w kraju przejęła Rada Dowódcza Rewolucji pod jego przewodnictwem. Od 1971 roku jako nowy premier rządu libijskiego Kadafi wprowadził reżim oparty na arabskim socjalizmie, u którego podstaw leżała idea panarabizmu.

Kadafi w 1970 zlikwidował w swoim kraju amerykańskie i brytyjskie bazy wojskowe, wydalił miejscowe włoskie i żydowskie społeczności, a w 1973 dokonał nacjonalizacji przemysłu naftowego należącego do zachodnich inwestorów.

W roku 1988 na szczycie w Trypolisie razem z przedstawicielami Mali, Czadu, Nigru, Sudanu oraz Burkina Faso tworzy Wspólnotę Państw Sahary i Sahelu.

2002 powstanie Unii Afrykańskiej. Celami organizacji są: promowanie zasad i instytucji demokratycznych, ochrona praw człowieka, zapobieganie konflikom zbrojnym, stworzenie i podtrzymywanie ogólnokontynentalnego rynku zbytu, ograniczenie wymiany handlowej z byłymi potęgami kolonialnymi na rzecz wymiany wewnątrz kontynentu, przyciągnięcie zagranicznego kapitału. Statut Unii Afrykańskiej zakłada także utworzenie wspólnego panafrykańskiego parlamentu, banku centralnego, wspólnego sądu, jednej waluty i sił pokojowych.

Kadafi jest autorem oryginalnej teorii rozwoju społecznego oraz systemu ustrojowego "ludowej, bezpośredniej demokracji", którą zawarł w "Zielonej książce" (opublikowanej (1976) i wyrażonej w libijskiej konstytucji z 1977 roku. System ten określany jest jako dżamahirija (dosł. przedstawicielstwo ludu) i opiera się na konferencjach i komitetach ludowych. W praktyce system ma autorytarny charakter. Ideologia rządów Kadafiego łączy nacjonalizm arabski z "islamskim socjalizmem" z rozbudowanym systemem opieki społecznej i oświaty. Deklarując islamski charakter państwa i zachowując pewne elementy szariatu (zakaz używania alkoholu i hazardu) jednocześnie kładzie nacisk na równouprawnienie kobiet.

Kadafi stał się znany na arenie międzynarodowej za sprawą hojnego finansowania wielu organizacji terrorystycznych, m.in. Czerwonych Panter i Narodu Islamu w USA czy IRA w Irlandii Pn. Finansował zamachy najsłynniejszego jak dotąd terrorysty, Szakala. Doprowadził to do otwartego konfliktu ze Stanami Zjednoczonymi. W kwietniu 1986 amerykańskie samoloty zbombardowały libijskie ośrodki wojskowo-logistyczne oraz rezydencję samego Kadafiego w Trypolisie. Dyktator nie odniósł ran, ale ucierpiała jego najbliższa rodzina.

figur

========== Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna ==========

Korea Północna

Powierzchnia: 120538km2
Położenie: 37○ 59’ - 43○ 1’ N
124○ 3’ - 130○ 57’ E

POLITYKA:

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna to republika komunistyczna z jednoizbowym parlamentem o nazwie Najwyższe Zgromadzenie Ludowe. Liczy on 687 osób, które wybierają spośród siebie najwyższe władze państwowe. Jego członkowie wybierani są na 5-letnią kadencję w wyborach powszechnych. Oficjalnie głową państwa jest przewodniczący prezydium zgromadzenia wybierany przez Najwyższe Zgromadzenie Ludowe na 5 letnią kadencję. W skład prezydium wchodzi prezydent, wiceprezydenci i członkowie powoływani przez zgromadzenie ludowe. Obecnie Przewodniczącym NZL jest Kim Yong Nam. Władza wykonawcza należy do rządu. Szef rządu jest powoływany przez Najwyższe Zgromadzenie Ludowe.

Szefem rządu jest premier, ale prawdziwa władza spoczywa w rękach Kim Dzong Ila, który jest przewodniczącym KPP oraz głównodowodzącym wojsk. Wśród ludu Kim Dzong Il znany jest jako "Drogi Przywódca", w odróżnieniu do swojego ojca, Kim Ir Sena, zwanego "Wielkim Przywódcą". Oficjalne tytuły Kim Dzong Ila to m.in. Sekretarz Generalny Koreańskiej Partii Pracy, Przewodniczący Komisji Obrony Narodowej oraz Głównodowodzący Koreańskiej Armii Ludowej.

KPP aktywnie popiera doktrynę dżucze (samowystarczalność), która wywodzi się ze stalinizmu. Jak w innych krajach komunistycznych, w Korei Północnej mocno rozbudowany jest aparat biurokratyczny, który reprezentuje i realizuje "wolę ludu". Komunistyczni krytycy dominującej partii przekonują, że reprezentuje ona "państwo zdeformowanych robotników", które wytworzyło biurokratyczną elitę, niezgodną z doktryną komunistyczną czy marksistowsko-leninowską. W roku 1997 zmieniono konstytucję, zastępując odwołanie do marksizmu-leninizmu odwołaniem do dżucze. Istnieją mniejsze partie polityczne, ale podporządkowane są KPP i nie stanowią dla niej opozycji. Ustrój państwa jest powszechnie na świecie uważany za dyktaturę totalitarną.

Ustrój Polityczny:

• Głowa Państwa: Kim Dzong Il - Przewodniczący Komisji Obrony Narodowej; Wieczny prezydent: Kim Ir Sen
• Szef Rządu: Pak Pong-ju

Partie:
Partią rządzącą jest Partia Pracy Korei, która powstała 10 października 1945 roku w wyniku połączenia Komunistycznej Partii Korei Północnej oraz Nowej Partii Ludowej. Liczy ok. 3,2 mln członków. Sekretarzem generalnym PPK jest Kim Dzong Il.

Istnieją również :

- Socjaldemokratyczna Partia Korei (zał. 1945; liczy 25 tys. członków), przew. Kim Pyong Sik, głosi idee niepodległości narodowej oraz budowania demokratycznego społeczeństwa socjalistycznego.

- Czundoistyczna Partia Czongu (zał. 1946). Utworzona przez Sektę Niebiańskiej Drogi Chondogyo, kieruje się naczelną zasadą Innaechon ("realizacja nieba na ziemi"). Przew. Chong Sin Hyok.

Centrala związkowa: Zrzeszenie Związków Zawodowych Korei (ok. 2 mln członków) i Związki Branżowe (m.in. Związek Pracowników Rolnictwa) - liczy 1,3 mln członków. Wszystkie partie i organizacje społeczno-polityczne są zrzeszone pod egidą Narodowego Frontu Zjednoczenia Ojczyzny.

Dżucze (dosłownie "samodzielność") to doktryna, która została sformułowana przez przywódcę Korei Północnej Kim Ir Sena i narzucona mieszkańcom KRLD.

Według jej twórcy doktryna ta opiera się na czterech naczelnych zasadach:

• samodzielność w ideologii - odrzucanie obcych wzorców ideologicznych nie uwzględniających specyfiki, możliwości, tradycji, przeszłości historycznej, aspiracji i dążeń mieszkańców Korei Północnej
• niezależność w polityce - nie uleganie naciskom politycznym i ingerencjom z zewnątrz, które prowadzą do stopniowej utraty suwerenności, ale prowadzenie własnej niezależnej polityki w kontaktach międzynarodowych
• samodzielność ekonomiczna - nieuzależnianie się gospodarcze od innych państw i organizacji, bo prowadzi to do utraty suwerenności politycznej, ale twórcze rozwijanie gospodarczych zdolności własnego narodu przy równoprawnej wymianie handlowej ze światem
• samoobrona własnego kraju - obrony nie można powierzać innym, gdyż prowadzi to do utraty własnej suwerenności, ale trzeba posiadać własny samodzielny przemysł obronny oparty na własnej myśli technicznej, surowcach i mocach wytwórczych, oraz ogólnonarodowy system obrony.

Z ideologią tą są związane tzw. dżuczejskie metody pracy , powszechnie stosowane w KRLD. Natomiast doktryna polityczna w polityce międzynarodowej to tzw. kimirsenizm.

Metody pracy Dżucze: Stosowane są celem urzeczywistnienia idei Dżucze. Najważniejsze to:

1. metoda czonsan-ri - polegająca na skierowaniu bezpośrednio w teren dygnitarzy partyjnych i państwowych, by sami doświadczyli wszelkich niedogodności związanych z wykonaniem zadań, które sami nałożyli na podległe im organy (jednostki terytorialne); nazwa pochodzi od wsi Czonsan-ri której problemami musiał zająć się osobiście skierowany przez Kim Ir Sena wysoki dygnitarz państwowy

2. teański system pracy - polega na wyprowadzeniu zza biurek kadry konstruktorskiej i technologicznej przedsiębiorstw przemysłowych i innych jednostek produkcyjnych oraz postawieniu ich bezpośrednio przy robotniku wykonującym wyrób wg ich projektu (np. technologa przy frezerze); celem tego systemu jest doskonalenie konstrukcyjne i technologiczne w produkcji; nazwa pochodzi od kombinatu metalurgicznego w mieście Tean

3. ruch czhollima - moralne zaangażowanie pracowników, które ma sprzyjać przyspieszeniu procesu produkcji dzięki skróceniu wdrażania projektów racjonalizatorskich i nowości technicznych przy maksymalnej kontroli jakości; nazwa pochodzi od legendarnego skrzydlatego konia Czhollima, który w podaniach ludowych w ciągu doby obiega świat

4. uczmy się od cichych bohaterów - ideowe zachęcanie do dokładności i dyscypliny pracy, której wzorem są przodownicy pracy z początków istnienia KRL-D

figur

========== Reżim Slobodana Milosevica w byłej Jugosławii ==========

Slobodan Milošević(1941 w Požarevac, Serbia, zm. 11 marca 2006 w Hadze); zwany „ostatnim dyktatorem Europy”

W 1984 został przywódcą belgradzkich komunistów, a dwa lata później przywódcą partii w Serbii.

Początkowo przeciwny liberalizacji, w 1989 został prezydentem Serbii i przystąpił do przekształcania partii komunistycznej w nacjonalistyczną partię socjalistyczną.

Nie mogąc pełnić przez trzecią kadencję funkcji prezydenta Serbii, w 1997 został prezydentem Jugosławii. W 1999 jego rząd odmówił przyznania autonomii Kosowu, co doprowadziło do interwencji NATO i bombardowania Jugosławii. Serbia została zmuszona do wycofania się z Kosowa.

24 września 2000 roku w Jugosławii odbyły się wybory, w trakcie których został pokonany, pomimo usilnych prób ich sfałszowania, przez Vojislava Koštunicę. Milošević ustąpił pod naciskiem demonstracji ludności i międzynarodowej opinii publicznej. Pozostając jednak szefem Socjalistycznej Partii Serbii.

W 2001 został aresztowany pod zarzutem nadużycia władzy i korupcji. W lutym 2002 r. stanął przed Trybunałem ONZ w Hadze ds. zbrodni wojennych w byłej Jugosławii. Został oskarżony o zbrodnie wojenne w Kosowie i Chorwacji oraz ludobójstwo w Bośni. Nie przyznawał się do winy.

11 marca 2006 zmarł w haskim więzieniu. Oficjalną przyczyną jego śmierci podaną przez lekarzy był atak serca, choć jego zwolennicy powołując się na wykrycie szkodliwych substancji w jego organizmie (o których Milosević informował już wcześniej), uważają, że było to otrucie. Wraz z jego śmiercią, Trybunał w Hadze mimo pięcioletniego procesu nie zdołał wydać jakiegolwiek wyroku.

Działania jego reżimu:

 w październiku 1998 r (kilka miesięcy przed nalotami NATO) wprowadzono restrykcyjną ustawę o informacji. Zgodnie z tym prawem media mogą być karane nawet za cytowanie opinii krytycznych wobec władz. Najbardziej spektakularne przykłady reżimowego ataku na media to przejęcie legendarnego, niezależnego radia B-92.

 W maju reżim przejął kontrolowaną przez opozycyjny Serbski Ruch Odnowy telewizję STUDIO B. Wcześniej serbski wymiar sprawiedliwości nakazał telewizji Studio B, dziennikowi BLIC i tygodnikowi VREME zapłacenie łącznej kary 70 tys. dolarów za poinformowanie, że w mieście Pozarevac podwładni Marko Milosevica, syna Slobodana, zaatakowali i ranili kilku przeciwników reżimu, należących do ruchu studenckiego OTPOR (pol. opór).

 Latem jugosłowiański trybunał wojskowy w mieście Nisz skazał na siedem lat więzienia Miroslava Filipovicia, dziennikarza niezależnego belgradzkiego dziennika Danas. Zarzucono mu "szpiegostwo i rozpowszechnianie fałszywych informacji" Filipović pisał o zbrodniach armii jugosłowiańskiej w Kosowie.

Restrykcyjna ustawa o informacji doprowadziła do zniknięcia z kiosków wielu pism niezależnych. W sumie od dwóch lat zostało ukaranych 60 niezależnych tytułów prasowych, stacji radiowych i telewizyjnych. Nałożono grzywny przekraczające 2 miliony dolarów.

 Skrytobójstwa, mordy polityczne osób które kiedyś były bardzo blisko reżimu, nawet go tworzyły, a później stały się jego krytykami lub zaprzysięgłymi przeciwnikami

 Władze przyjęły restrykcyjne prawo o walce z terroryzmem. Przewidywało ono:

• aresztowanie bez przedstawienia zarzutów i ograniczenie praw oskarżonego
• przetrzymywanie w areszcie do 60 dni
• dokonywanie rewizji bez nakazu

Partie opozycyjne nie mogły swobodnie działać poza swoimi biurami. Praktycznie jakakolwiek ich działalność została zakazana. Wielu działaczy opozycyjnych było aresztowanych i bitych.

 Ludobójstwo, masowe mordy, zbrodnie przeciwko ludności